wie iech lès in Â’t zwumbad waor toen leep de situatie oet de hand
iech rende nao de springplaank tow, de luij die sjuifde, gónge aon de kant
iech klóm drop mèt väöl bravour, iech spróng umlieg en veulde miech zoe stoer
meh toen iech weer nao bove kaom, had iech gein zwumbrook mie aon

iech bin mie zwumbreukske kwiet en iech hoop dÂ’n hielen tied tot iech die brook weer vin
Â’t is neet mie gezoond, zwum gans Â’t zwumbad roond, tot iech haos neet mie kin
iech bin mie zwumbreukske kwiet en iech höb noe flinke spiet tot iech gesproonge bin
want zoonder zwumbrook aon kom iech nörges mie in

dao leep obbins e meitske, ze keek nao miech en lachde leef
zoe ging zie nao Â’t zwumbad tow en vroog ziech aof wat in Â’t water dreef
ze pakde toen mien zwumbrook vas, vaan wee die waor dat wis zie toen nog neet
toen kaom ze aongeloupe en iech zóng veur häör dit zwumbreukskeleed

es diech miech noe dit breukske giefs, belaof iech diech
daan geef iech diech e puneke, ech woer
want zoonder breukske, daan höb iech flinke pech
want daan kin iech hei, want daan kin iech hei neet eweg