Du har våre der så lenge
det e kjenna deg eg trenge
Kem e du?
Når eg ligge og sko sove
får eg himmelen i håvet
ka gjer du?

Så ta det litt alvorlig
og ikkje sprett sånn ront
det kler deg heller dårlig
og gjørr meg voldsomt vondt
tenk det du.

Det får brista eller bera
men ta deg nå ei pera
eg sa det.
Og sei meg ka så binne
og koss du innerst inne
vil ha det.
Det tuntreet eg planta
så alltid sto så støtt
det trenge ikkje skranta
om du finn du du e nødt
te gå fra det.

Men ikkje la meg tro – nei
aldrig la meg tro at
du lyge.
Får eg ikkje tro på deg
kan eg ikkje tro på någen
alt ryge.

Men viss eg sa eg ville
satt håvet mitt i pant
på at du e snille
så vett eg det e sant
eg e myge.