“Hvørt skal tú riða, Ólavur mín
á lofti hongur brynja tín

Tú fer ikki at veiða tað hind
men tú fer til tína leikalind

Hvit er skjúrtan, væl er hon tvigin
í blóði verður hon av tær drigin”

Ólavur snúðist síni móður frá
“Gud gevi ikki ganga sum mær er spáad”

Ungir kallar, kátir kallar, gangið upp á gólv
dansið lystilig

Ólavur ríður eftir bjørgunum fram
-kol og smiður við
fann hann upp á eitt álvarann

Út kom eitt tað álvafljóð
flættað hár á herðar dró

“Ver vælkomin Ólavur Riddararós
tú gakk í dans og kvøð fyri oss”

“Tú tarvt ikki flætta títt hár fyri meg
eg eri ikki komin at biðja teg

Eg kann ikki meira hjá álvum vera
í morgin lati eg mítt brúdleyp gera”

“Hvat heldur vilt tú sjey vetur liggja á strá
ella vilt tú í morgin til moldar gá”

Hon skonti honum í drykkjuhorn
har fór í tað eiturkorn

Ólavur studdist við saðilboga
-kol og smiður við
hann kysti tá moy av lítlum huga

Ungir kallar, kátir kallar, gangið upp á gólv
dansið lystilig