Er was een man die niet langer God ontkende
Hij dacht: als ik in Hem geloof dan moet Hij er wel zijn
"Er is hog hoop", riep hij dwars door de ellende
Zoiets als water drinken, en denken: heerlijk, wijn
Het was in een tijd dat de verwarring groot was
De dreiging van de bom haalde de pit eruit
Je zou, als leek, geneigd zijn te denken dat God dood was
Een gat in de markt dus voor een positief geluid

De man riep: "Kom, ik ken de weg, de waarheid en het leven
Als je erkent dat je een zondaar bent
Moet je mij je vertrouwen geven
Krijg ik een c-omroep en een zetel in het parlement"

Hij zag zichzelf al zitten in de hemel
Zij het op gepaste afstand van Zijn Vaders troon
Hij dacht: als God mijn vader is, wat ik aan mag nemen
Moet ik een halfbroer wezen van Gods zoon

En hoewel er velen zeiden dat die vent getikt was
Erkenden anderen hem onherroepelijk als hun Heer
Hij riep dat alles voorbeschikt was
En keek dientengevolge niet goed uit in het verkeer

Zo kwam hij onverwachts op een kruispunt om het leven
Daar hebben zijn discipelen drie dagen devoot gewacht
Zij hebben hem zelfs een vierde dag de kans gegeven
En hem toen naar het crematorium gebracht

Daar was het of God zelf zich met de plechtigheid bemoeide
De schoorsteen wou niet trekken en de rook sloeg neer
Zo stikte gans de achterban, terwijl hun Heer verschroeide
Er is nog hoop; dat zie je dan maar weer