Mítt Alfagra land Mítt Alfagra land Minha terra, a mais linda, mais querida das possessões, Tú alfagra land mítt, mín dýrasta ogn! Tú alfagra land mítt, mín dýrasta ogn! Atrais-me a vós, abraçando-me de perto; á vetri so randhvítt, á sumri við logn, á vetri so randhvítt, á sumri við logn, Calmaria no Verão, de neve coberta no Inverno, tú tekur meg at tær so tætt í tín favn. tú tekur meg at tær so tætt í tín favn. Ilhas magníficas, por Deus chamadas de Queridas. Tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn, Tit oyggjar so mætar, Gud signi tað navn, O nome que os homens lhes deram quando as descobriram, sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu. sum menn tykkum góvu, tá teir tykkum sóu. Oh, Deus vos abençoe, minha terra, Feroés. Ja, Gud signi Føroyar, mítt land! Ja, Gud signi Føroyar, mítt land! Clarão brilhante, que no verão torna os cumes das montanhas tão belos; Hin roðin, sum skínur á sumri í líð, Hin roðin, sum skínur á sumri í líð, Áspera tempestade que no Inverno desespera os homens; hin ódnin, sum týnir mangt lív vetrartíð, hin ódnin, sum týnir mangt lív vetrartíð, Ó vida a tomar a tempestade, ó conquista da alma, og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál, og myrkrið, sum fjalir mær bjartasta mál, todos fazendo doce música que une o todo. og ljósið, sum spælir mær sigur í sál: og ljósið, sum spælir mær sigur í sál: Cada um esperando e confiando, inspirando-nos a todos, alt streingir, ið tóna, sum vága og vóna, alt streingir, ið tóna, sum vága og vóna, Para vos guardar, ó Feroés, minha terra. at eg verji Føroyar, mítt land. at eg verji Føroyar, mítt land. Eis que então, ajoelho-me perante vós, Deus, em oração, Eg nígi tí niður í bøn til tín, Gud: Eg nígi tí niður í bøn til tín, Gud: Possa o meu quinhão ter paz, e vós poupar-me, Hin heilagi friður mær falli í lut! Hin heilagi friður mær falli í lut! A minha alma pura; em glória; peço que abençoes, Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd! Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd! Quando levanto o estandarte e enfrento a adversidade. So torir hon vága - av Gudi væl skírd - So torir hon vága - av Gudi væl skírd - O sinal do meu trabalho, possa ser erguido, at bera tað merkið, sum eyðkennir verkið, at bera tað merkið, sum eyðkennir verkið, Para vos guardar, ó Feroés, minha terra. ið varðveitir Føroyar, mítt land! ið varðveitir Føroyar, mítt land!