‘t is te laat voor filmsterren
het uur van rock ‘n roll
het uur van rimpels morgenvroeg
van Elvis en la vie en rose

en Roos dat is het meisje
dat ik ooit nog heb bemind
‘t is te hopen dat ze beter dan mij vanacht
de weg naar huis terugvindt

hoor me huilen
een groot kind van dertig jaar
hoor me huilen

we willen altijd weggaan
maar onze smoel laat dat niet toe
en onze smoel dat is het leven
altijd triestig en veel te moe

en moe dat is de vrouw
die mij ter aarde bracht
laat ons hopen dat er in het vervolg
eens serieuzer wordt over gedacht

hoor me huilen
een groot kind van dertig jaar
hoor me huilen

wie wil me dragen
het leed van dertig jaar
en wie zingt er dan liedjes
het leben ist ein oemtata

en oemtata is wiedes
en wiedes dat is van zuur
laat ze maar slagen en laat ze maar meppen
alles went wel op den duur

hoor me huilen
een groot kind van dertig jaar
hoor me huilen