hayat bazen öyle insafsýz ki
küçük bir boþluðundan yakalar
hissettirmez en zayýf anýnda
seni ta yüreðinden yaralar

ellerin kollarýn baðlansa da
baþýnda kasýrgalar kopsa da
sen tüm gücünle karþý koysan da
seni acýmasýz sevdaya salar

sen de benim kadar gerçekleri görüyorsun
beraber olamayýz benim gibi biliyorsun
bir baþka dünyanýn insanýsýn yavrucuðum
sen kendi dünyanýn topraðýnda büyüyorsun

haklýsýn biraz geç karþýlaþtýk
oysa hiç konuþmadan anlaþtýk
bazý þeyler var ki söylenmiyor
biz senle sözleri susarak aþtýk

insan acýlarla kývransa da
ve o aþkla bir daha doðsa da
dünyasýný yeniden kursa da
düþlerle gerçekler ayrý ayrý yaþar