Na nasze wesele zajedzie kareta
Zaprzê¿ona w bia³e konie,
A pierwszym dru¿b¹ bêdzie poeta -
Gitarê chwyci w d³onie,
By œpiewaæ piêkne wiersze o Tobie,
Jakich ja œpiewaæ nie umiem.
Potem ja Ciebie wezmê na rêce,
Zaniosê tam, bis
Gdzie szczêœcia bêdzie najwiêcej.

WeŸmiemy z sob¹ jedynie tom wierszy -
Niczego wiêcej nie chcê,
Gdy w lesie, na ³¹ce us³yszê wœród œwierszczy
Twoje i moje serce.
Bêdziemy sami jak Adam i Ewa:
Raj odkryjemy na nowo.
Ja bêdê Ciebie nosi³ na rêkach
I œpiewa³, ¿e bis
Na œwiecie jest tyle piêkna.