als we nu 's 's morgens gingen wand'len
zomaar de straat op, zonder bestemming
we zouden niet hoeven te praten
alleen maar lopen, ik zie je adem

zo'n uurtje vrij elke dag dat moet toch kunnen
zomaar de stad in, zonder vergunning
laat de post toch rustig zijn
ik raad reeds jaren wat men mij schrijft

je weet hoe alles moeilijk gaat
vergeet dit leven en
zo zijn we
weer voor even bij elkaar

maar we laten ons voortdurend nemen
de kalender lacht zeer smerig
wanneer, waarom en hoe?
we halen het nooit

als we nu 's 's avonds gingen dansen
zomaar de straat op, zonder de mensen
geen muziek die begeleidt
zing eender wat en laat het eruit

zo'n uurtje vrij elke nacht dat moet toch kunnen
doe je sjaal om, verdwijn in je jas
laat ze morgen maar wat wachten
want nu zijn wij uitgeput maar vrij

je weet hoe alles moeilijk gaat
vergeet dit leven en
zo zijn we
weer voor even bij elkaar